CLAUDE LEVİ-STRAUSS

 

 Kültür antropoloğu ve ‘yapısalcılık’ın babası.

 Eserleri; ‘Yaban Düşünce’, Irk ve Tarih’, ‘Din ve Büyü’.

 

 Yapı, öğelerin toplamının üstünde belli bir bütünlük. Tek tek öğeleri ve bireyleri aşıyor. Birey farkında olmadan içinde bulunduğu yapıya göre davranıyor.

 Dilsel yapı ise, bu yapının bir özelliği olan bildirişmeyi sağlamak.

 Yapısalcılıkta yapı; tarihsel bir boyut içinde ele alınıyor, öğeler arasındaki ilişki önemli.

 Yapısalcılık, bireyi ve tarihi göz önünde bulundurmuyor, belli bir ideoloji olma eğiliminde.

 Yapısalcı antropoloji; çok değişik insan toplulukları arasındaki farklı davranışların ortak temelini bulmak.

 Değişik toplumlardaki kurumların zaman içinde nasıl değişmez olduklarını bulmak. Sözkonusu yapılar zaman içinde her zaman varlar. Önemli olan bu yapıların değişmez yanını, yani insanın değişmeyen yanını bulmak.

 1-Karşılaştırmalı tarihsel yol; bu yolla zorunlu olarak,ilkel-modern gibi karşılaştırmalar yapılıyor.

 2-İşlevcilik (fonksionalizm); toplumdaki kurumların işlevlerinin incelenmesi.

 Yapısalcı yöntem, F.Soussuare’nin dilbilimde geliştirdiği yöntem. Tüm olaylar temelde dilsel olaylardır. Dil, nasıl pek çok imlerden oluşuyorsa, toplumsal olay, olgu ve kurumlar da imlerden oluşmaktadır.

 Strauss’a göre, toplumsal olaylar dilseldir. Toplumsal olgular da imlerdir. İnsanı insan yapan da kültür.

 İnsanlar en ilkel devirler de bile birbirleriyle yoğun bir şekilde yaşamışlardır. Kültürler ile gelenekler arasında bir ayrım yapıldığında, ilkel toplumların tarihleri yok değil, bilinmiyor diyebiliriz.

 Her zaman ileriye doğru bir ilerleme, gelişme yok. İlkel toplumlarda olan yapılar, bu gün de var.

 Batı uygarlığının başarısı, barbar dediği ilkellerin yaptığı devrimlerin bir sonucudur. Bir kültürün diğer bir kültüre üstünlüğü sözkonusu değil. Kültürlerarası alış-veriş nedeniyle bütün kültürler birbirine bağlı. Kültür alış-verişi, kültürleri zenginleştirendir.

 Bir kültürü yıkıp geçen için tek bela, tek başına kalmaktır.

 Bir taraftan kültür çeşitliliğini korumak, diğer taraftan da özdeşliğe yani büyük dünya kültürüne doğru yol almak, aslolan budur.

 İnsanlar ilerlemek için işbirliği yapmalıdır, kültürler bu işbirliği süresince özdeşleştiklerini göreceklerdir.

 (Aslında bu bir paradoks; hem kültür çeşitliliği hem de özdeşleşme!)

 İnsanlığın kutsal görevi, hoşgörü içinde bütün kültürleri olabildiğince yaşatmak.

Tags: , , , , , , , , , , , , , ,

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.